Reynslan bendir til þess að lyfin verði áhrifaríkari og frásogist betur þegar fólk æfir reglulega. Hreyfing bætir þol og heilbrigði, örvar heilann, eykur orku og bætir svefn. Hreyfing bætir jafnvægi líkamans, takt og tímasetningu.

Parkinsonsjúkdómurinn breytir hreyfimynstri. Skjálfti er algengur. Göngulag getur orðið tiplandi. Jafnvægi getur versnað. Þú getur „frosið“ og fundist fæturnir límdir við gólfið. Með tímanum getur líkaminn haft tilhneigingu til að verða hokinn.

​

Þessir erfiðleikar valda því að parkinsonsjúklingar hreyfa sig oft minna en aðrir, fara sjaldnar út og hafa minni styrk og þol. Ef maður hreyfir sig of lítið eykst um leið hætta á beinþynningu, sykursýki og hjartasjúkdómum. 

Líkamsþjálfun minnkar hreyfieinkenni sem fylgja parkinsonsjúkdómnum. Hreyfieinkenni eru nátengd hreyfigetu. Algengustu hreyfieinkenni eru hægar og stirðar hreyfingar, vöðvastífleiki, erfiðleikar með jafnvægi og skjálfti.

Ekki-hreyfieinkenni kallast þau einkenni sem eru ekki tengd hreyfigetu. Meðal þeirra eru hægðatregða, þreyta, þunglyndi og svefntruflanir. Þú getur líka tapað áhuga og frumkvæði til að gera hluti. Auk þess finna margir fyrir svonefndum hugrænum vandamálum. Hugræn vandamál ná yfir erfiðleika sem snerta athygli, sveigjanleika, einbeitingu, minni og getu til að leysa vandamál, auk vandkvæða við að halda einbeitingu og yfirsýn.